Gövdemde patlamaya hazır mayınlar duruyor.
Dudaklarımda iftar çadırı çatlaklığı.
Ne bir çorba, ne kuru soğan.
Sokak çocukları korosuna şiirler okudum.
Bir işportacıya sattım düşlerimi on paraya.
Çığlıklarım çığ olup üstüme yağarken sağırdım.
Bütün acılar bende mukim.
Sen kimde…


Kederim geçmiş zamanda bir teşbihin son nutku.
Teşbihte hata olmaz ama
Bir kül nasıl bir ateş doğursun.
Yanmışken her bir parçası.
Hani “kurşun sıksan geçmezdi geceden” derdi Arif
Geceye oluk oluk kurşun yağıyor.
Korkudan lehçemi unuttum.
Yokluğuna delil şiirler biriktirdim.
Vardır bir açıklaması elbet raflarda duran ilim kitaplarında.


Yaralarım birbirine hısım oldu.
Kimisi neşter kardeşliğinde,
Kimi emir kipiyle ihtilal peşinde.
Dilimin ucundan sürgün edildi yazılacak her bir kelime.
Kırmızı bir acı çok kırmızı,
Tırnaklarıyla vücudumu kazıyor.
C/anım yanıyor,
Canım kanıyor,
K/anım kanıyor.
Maskeli bir balo tadındaki hayattan,
Yüzümü gizledim ömür billâh.
Ellerimi çarmıhlarda uysallaştırdım.
Gerçek sancılarla doğurdum suni aşkın şiirlerini.
DNA’sına vefakardır. sor Annenin hurafelerine.
Anlatsın sana kehanetlerimi.


Artçı bir sarsıntıyla gecenin enkazında kaldım.
Ölmek ve ölmemek arasında gelirken,
Ellerim boğazımı sıktı apansız.
Bir intihar değil bu, ellerin isyanıdır.
En büyük kıtlıkta kendimi yiye yiye bugüne geldim.
Hayatın akan salyalarında aldım gusüllümü.
Tek sosyalist sermayemle yani kalbimle
Aşkına işçilik ettim yıllarca.
Bütün çay molalarında gözlerinin duvarına yaslandım.
Ustaydım, çırak oldum sonra kalfa.
Ne olur yazdıklarımı hafife alma




N_Piyanist