3
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1689
Okunma
Kadınlar bilirim kendi hesabına hiç yıkanmadı.
Tütün kokardı parmakları.
Bir daktilonun tuşları kadar kederliydi gözyaşları.
Hislerinin gurbetinde yaşayan…
Kadınlar bilirim ürkek orgazm çığlıklarıyla.
Yerin kulağını sağır eden,
Sesinde çocuk kokusu, bohçası hiç açılmamış
İstanbul yolcusu.
Kadınlar bilirim ana avrat düz giden,
Yolunu yine de bulamayan.
İncir kokusunu göğsünde taşıyan.
Koynu delik deşik…
Kadınlar bilirim Anadolu kadar kederli,
Gözleri harp meydanı, erkeksi.
Ellerinde kadim bir medeniyet.
Göğün göğsünü sağar bebesine.
Kadınlar bilirim zerresinden bağış vermeyen.
Adı Cumartesi.
Bir yiğidin peşinden,
Kaybetmiş bütün fesi.
N_P
Şiirin sahibi
Cevap Yaz