3
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
960
Okunma
gülüşümüz değerdi bir birine
ne sıkışık bir suydu oysa
bu çabuk kaçıp giden sevinç
uçucuydu kalkarken dalın ucundan
beyaz çiçeklerle kederlenen kuş ağrılarımız
rahatlık desem değil
yolun ucunda bekler daima biri
boşaltıp hafifliğini kasvetini kuşanan
yeni bahar yolcuları
zor yokuşlarda karamsar ayrılıklar
belki için erir ruhun bir cana hayat
dudaklarda kıyamet uzar sana gelir
tekil mutluluklar kalmalı sade
kimsenin bilmediği
maviye beyaz deyip durma
sızısından bahset tırnağına inen
ırmağın başında ölüm
bir çocuğun yaşama sevincine sinen
o garip iki ezgi arasında
sevinçlerimi tazelesin gözyaşların.
Cevap Yaz