1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
1025
Okunma
boş odalar konuşacak oldu
bir gölge eski anısında sarhoş
dönüp durunca pencereler de duydu
anımsadık sanki aynı saate ışığa değen
dileğimizi tavana yayan hatıralar gibi
dağılan renklerini kurcaladık eski rüyalarımızın
oysa tek başına çok düşünen
iç içe girmiş söz bulutlarında
karamsar düğümlerini çözen yeni belirtiler
cesaret vericiydi
gülümseyişlerini eksiksiz tekrar ederken
aniden kaybettiğim
ip sarkıtıp kaçmaya yeltendim
gecenin koyu maviliğinde
yıldız çiseliyordu
komşu evlerin çatılarında dolaştım
sıcak yüzlü annelerin son bulaşık merasiminde
gözlerinden kutsanan bir çocuk gibi
size bakıp ağladım
ne tuhaftı hatırlanıp sevilmek
basit sorguların hiç birine cevap veremeyen
esnek dilimden kuşlar havalandı gök yüzüne
bir aynaya takılıp gülümsedim
sana benzetip kendimi.
Cevap Yaz