Ben ıslığı dudağında kurumuş bir çobanım
Çürük ruhlu kadınların sokak arkalarında vurulduğu
Ellerimin kentinden göçtüğün günden beri
Sır tutmuyor aynalar
Ruhum bana yabancı
Yıldızları indir pencereme düşür saçlarımdan ayaklarına
Katil gülüşlü ruhların cinayetine kurban giden rüya avcısı
Çocukluğumu çalıp giden adamların
Gürültülü gülüşlerinin vurulduğu gecenin ayazında

Poyraza hüzün saklıyoruz
Hüzün çamurlarında ayet olan dudaklarıma
Kelimelerde boşaldı hayata küsülü yanım
Sen kanatlarına kına yaktığım kuşların gürültüsü
Ağızımdaki tek dişin feryadı
Seni özlemeyi unuttuğumu haykıracaktım
Kadın mezarlarının sergilendiği dağlara

Sen dudağımın sağır yanı
Kuru gürültüye şiir yazmak kadar uzun bir hikâyesin
Saçlarına gölgesinde yolunu şaşıran ellerin
Yüreğime hüzün ipleriyle attığın dikişleri sök
Yokluğunu göm kurak çukurlara
adımı yaz alın yazına