Hani dalıp gidersin
gökyüzünün maviliğine
ve bir bulut ilişir gözlerin önüne..
Rüzgârın bulutu pervasızca
oradan oraya savurmasını
izlersin sessizce..
Şimdi bizde bir bulut gibi kendimizi savurduk en ücra köşelere..
Hem oyuncusu olduk bu filmin hem en ön sırada izleyen seyircisi..
Dur diyemedik yaşanmışlıklara..
Önüne geçemedik kırılmışlıkların..
Her gün biraz daha çok üzdük
kendimizi..Oysa biz küçükken
evcilik oyunlarında hep mutlu olurduk..Şimdi ise evlilik deyince
bile korkuyor insan..
Kırılmaktan,
Yıpranmaktan
Sessizce ağlamaktan
Dört duvar arasında yanlız
kalmaktan..
Artık daha iyi biliyorum şimdi..
Biz ebedi misafir edemedik mutluluğu ve bir rüzgâr gibi gelip geçti mutlu olduğumuz saniyeler sevgili..
Ve payımıza ayrı oturmalar
soğuk çaylar birde tebessümü eskimiş suratlar düştü..

Vuslat’a Yolcu