Ne çok acır şu mısralar
Ne çok şiir kan ağlar
Yanakta damlalar gözde bulutlanmalar
Yar diye ,diye gecelere sarılmalar
Ne zaman gelirse aşka bahar
İşte o zaman şairedir bayram
Kan kanar
Su yanar
Boş beşiğe analar
Düştüğünde diz kanına çocuklar ağlar
Ağlar
Ağlar
Aşka düşen şairler ağlar
Gece ağlar
Gün ağlar
Yar yolunda gönül karalar bağlar
Gözler karadır
Çukurdur ovalar
Yar yolunda küfeliktir asırlar

Ne çok kanar şu mısralar
Ne çok acırlar

Geceye ay düşer
Denize yakamoz
Güne güneş düşer
Şaire ateş
Hele yar gelmediyse yar
Yandı mısra,
Yandı şairde ateş
Yandı
Gün yandı
Gece yandı
Bir garip şair bulutlara daldı

Yiğide tozlanmış idam sehpahaları kaldı

Ne çok kanadı mısra
Ne çok yandı
Tek dişi kalmış canavar şairi aldı
Dağ aldı
Kar aldı
Kardelenler çoktan soldu
Yardı yardandı kan damladı

Ne çok mısralar yabanda kaldı
Ne çok kan kana kandı
Gül yandı
Kadeh yandı
Dertlerin biri bitmeden binleri şairi sardı
Ne çok şair kan revan dardadır
Ne çok mısraa kan damlatır
Ne çok

Gülmez güneş
Ay solgun
Gelmezse yar
Şair ölgün
Gün ölgün gece ölgün
yel üstünde yürek yorgun
Kadehe mey sorgun
Can sorgun
Kan solgun

Ne çok mısralar yorgun
Ne çok mısralar ölgün


Ne çok şair yare kırgın
Ne çok mısra kaleme

Yıl yorgun
Gözlerde yıldız dolgun
Yıldırımlar cana vurgun
Yar ateşe
Ateşse şaire

Ne çok mısra doldu böyle
Ne çok mısra soldu
Yar yolunda ömür
Her gün şairler öldü

Gel ölüm der şair gel
Ölüm gelmez
Gün gelmez gece gelmez
Yar yerine kimse yar bilinmez
Gül olmaz gonca bulmaz
Dikenler teninde kan susmaz
Susmaz

Ne çok mısra dilsiz kalmaz

Bir gariptir şair ömrünce göz yummaz
Mısra susmaz
Kalem susmaz
Dili lal olsa ömrü ömür olmaz

Gül gülmez
Hazandır mevsim kıştır zemheri
Ne bu gün biter ne dertler şehri
Ot biter
Süt biter
Şimalde göz,gözdür şairler duman,duman

Ne çok kanar şu mısralar
Ne çok yanar
Cehennemden sıcaktır aşklar

Yar bilmez

Bir şair doğar
Bin şair aşk yolunda ölüdür canlar
Yürekte buzlar
Volkanda yanmalar
Gözde buğulanmalar bel bağlar

Uyuyan su da nilüferler ağlar
Yaradan kan damlar
Kardır şairde beyaz mısralar
Ve hasreti hasretle yorarlar
Onlar ki
Şairdir uzundur yolları
Ne çok acır şu mısralar

Okunmayan mısralar
Okunası alın yazı
Ve silinmiş parmak izi
Şairdir
Şair güneşleri dağlar
Güneşleri bağlar bağrına
Aylar
Yıldızlar
Ve dar ağacında şairler saf tutarlar
Mavzerde mermi
Hasatta tırpan
Aşıktırlar

Dalda bir teknede bir diye yara yanar
Yar yarlığını gösterir uçurumlara salar
Ve bir ceylan meler
Gitme turnam gitme diye
Vuracaklar seni
Ve şairler her gün her gece vurulurlar

Ne çok kanar şu mısralar
Ne çok yanar

Yerin altında nice aşıklar var
Yerin üstün nice abdallar
Ve dilimizdedir
Yüreğimizde
Kimisi Ferhat
Kimisi mecnun
Yunus yorgun
Karaca oğlan dağlara vurgun
Mevlana allaha

Sevgilidir başı duman bağlayan dağlarda
Yanar
Yanar
Şairler hep bir sevdaya dalarda
Kimseler taşıyamazken aşk acısını
Onlar ki
Elması mısra,mısra kırar
Kan damlar
Kar
Kor olur sol yanlar
Ah mısralar

Bir şiir kadar kimse sarhoş
Kimse ayyaş olamaz
Taşıyamaz nehirler damardaki aşk odunu
Söndüremez insan oğlu bu suyu
Yanar,yanar
Söndüreyim derken daha da yanar
Daha çok can kanar
Elleri solar

Aşıklar şiirlerde var
Mısra,mısra kanar
Ve kimse em bağlayamaz
Ölümcül olsa da aşklar
Zamandır ölüp,ölüp dirilmelerde daralmalar
Yoldur
Yorgandır şaire gözlerde bulutlar
Bir şair gelir binlercesi ayakta ölür
Ve bir şehir yanar
Bir ülke ürkek ceylanın toynağında
Elini sürse ceyrana kapılır rüzgar
Siner sundurmalara
Şiirin sancısı her dem düşsel kan damlar
Ve çığlıktır kendi sesinde
İntihar

Şiirin en hasını dirilen şairler yazar
Her gün kan verip
Boyun eğenler var
Acıya bulanmış ki onlar
Neyleyim yarsız cenneti der tanrıya yalvarır yüreği kanar
Ağlar
Ağlar
Ağlar bir koca diyar

Tüm aşıklar şiirlerde yanar
Mumlar kandilde
Ve birileri var
Birileri ki bunlar şairdir gerçek sevgi çemberinde
Dili sussa yüreği dağları dağlar
Güneşi bağrına bağlayıp,saçları alevi yalar

Yanar
Yanar dağlar
Tüm şairler ağlar
Karda onun kanı var

Ne çok kanar şu mısralar
Ne çok yanar

AŞIKLAR SEVGİLİYE ŞİİRLE UYANIRLAR


kamil söylemez