Dört ayrı pencereden
bakıyorum şimdi sana sevgili
yanlız kalmış dört duvar arasında.

Önce bir bahar gibi ömrüme
tüm güzelliklerini
sunuyorsun önüme.
Kayısı ağaçlarının henüz yeni açmakta olan kar tanesi çiçeklerin kokusu mutluluğuma eşlik ediyor.

Sonra yaz gelir ardından
ışıl ışıl güneşi ile.
Önce senin gülüşün ısıtır içimi
sonra güneş eşlik eder ardı sıra.

Bir sonbahar çöker içime
parkta oturduğumuz bankların
üstünde kalmış gülüşün ve
sararmış yapraklar almış yerini..
Solmuş güllerin suya ihtiyaç duyduğu gibi;
Bende hafızam da kalmış bir miktar gülüşün ile avuturum kendimi.

Ve kış gelir ömrüme
sessizlik takip eder gecenin
sensiz kalmışlığında.
Ben ise beklemelerdeyim hâlâ
belki gelirsin diye bir sabah ayazında.

Dört mevsim seni anlatmak
zordur sevgili bilirim.
Çünkü daha dört mevsim yaşamadım seni en çokta buna üzülmekteyim.
Sen yine de aklından çıkarma sevdiğim, dört mevsimin
her köşesinde hâlâ
seni eskisi gibi sevmekteyim.
Ve ben seni bir b/aşk/ a
özlemekteyim.

Vuslata Yolcu