1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1553
Okunma
Ömer Faruk Hatipoğlu’na
yüzümü bir çarşaf gibi gerdiğim zamanlar oldu
geniş,sıkı harf atsan yırtılacak bütün dalgınlığım
sökülüp düşecek boynumdaki kırmızı kurdela.
o zamanların
akşamı beni topladı
gecenin kuytusuna mor benekli
bir bezle
ağzıma hayatı sıkıştırıp
kal dedi burada
kalamadim
sana siyah geldiysem beni daha çok bağışla.
anlat bana bulutların arkasındaki
mavi evi
bak
kalbim bensiz yürümeyi de öğrendi
ağzım olmadan konuşmayı
durduğu yerde bana bir çocuk üzgünlüğünü sıralayıp durdu
o sırada ben yoktum
dünyaya bir mırastı hüzün
bunu söyledi
bunu gördüm, bunu anladım.
benlerim yok artık örtümün üstünde
çiz ömrümün kenarında soluklanan gölgeyi
sana tek bir harf bile getirmediysem beni daha çok anla..
/ Yüksel Batu
Şiirin sahibi
Cevap Yaz