--
hazır değilim elinin kolunun geceye dökülen sesine
yine de bir yabancıya gitmesin gülüşün
denizin gözlerine bir şeyler fısıldarken ben
taşı ırmaklarımı bir adım ileriye
bulutlar sessizdir aslında düşündüğünden
yine de gökyüzünü kilitle
vedası kendinden büyük aşklar için
adımları sırtlayan yorgun kaldırımlar,
acısını kanata kanata sevenler için
uzandığın tüm yatakların uykusunadır ortaklığım.
yoksa dinmez dışarıda gecenin uğuldayan sesi
nefesimde orta boylu bir kadın çığlığı
yer açmak için yalnızlığına
kalabalığının kenarında

yüksek duvarlı evler sandım ya gözlerini
orda düştüm aslında, bırakmadan önce
inanmadım hiçbir şeyine gitmenin
ellerimi taşıdıkça yanımda, yüzünün kokusu benim

kızıla kesiyor ya bazen şehir, öpmeye uzanırken
o sıra unutuyor kelimeler boşaltmayı anlamını
kendime uğramaya çok varken
ölüm diyorum nasıl kötü olabilir
upuzun bir uyku göğsünün karanlık kubbesinde.

hazır değilim bir narı patlatıp ortasından
darmadağınık olmaya
yine de avucuma ıslak bir örtü gibi serilsin sıcağın
kırmızıysa kırmızı işte mercandır içim
akmaya gider gibi uzağına

uzağına çok uzağım sevgilim,
yerleşsin ya şuncadır bedenimiz
evrenin tertemiz yatağına,
toprağına bereketinin belki Nevşehir’de taş bir evin
Ermenek’te badem yüklü dallar yüzümüze doğruyken
neresiyse neresi güzel memleketimin,
daha gerçek değil hiçbir şey
bir aşkın ortasına çırılçıplak düşmekten…