4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1628
Okunma
Gurbette geçmişti
Ömrü
Zamanı,
Lakin
Ekmek için
Rızk
İçin çalışırken
Namerdi
İnsan yerine koydu…
Kazananı
Akıllı,
Perişanı
Aptal bilen
Toydu…
İçtiği
Şerbetin
Tadına
Esir,
Semiren
Eşek gibi
Nebat ile doydukça doydu…
Gönlünü
Özürlü kılmaya
Razı gelene
Muhannetin
Üzen
Yüzü görünmez.
Oyunda
Rolü de,
Sonu da
Unutturan
Nihayetinde o’ydu..
Dünya
İçinde
Yamalı
Elbise giyenin
Bahsi
Uzun olur,
Asıl
Lütuf
Elbise içindekineydi,
Mezarına
Yalnızca üzerinde
Olacak olan
Kefenden başka kim ne koydu…
Dünya varlığını
Ebedi
Gören
İnsan soyu da var ,
Lakin
Yokluğa
Aşık olanlar münezzeh soydu…
.
5.0
100% (12)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz