rüyalarıma da girmiyorsun yoksun artık
bir masal perisi gibi
bir görünüp bir kayboluyordun
elinde ki sihirli değnekle dokunup
tüm dünyamı bir güneş gibi aydınlatıyordun
çıkıp geleceksin sanki tavan arasından
gözlerim çakılı öylece kalıyorum
sırtımda ki onca yükün altında eziliyorum
alışmak çok zor olacak sensizliğe
boynum bükük yetim kalmış gibiyim
aşkımıza nasıl kıyıp da gittin
gözlerin dolup sızlamadı mı için
başını yastığa hangi ruh haliyle koyacaksın
ağlamak yakışmaz o mahzun gözlerine
sen beni terk etmekle kalmadın
içimdeki çocuğu öldürüp
hayatımı da alt üst ettin
bir gün gelirsem aklına
kaplarsa içini hüzün
mırıldan şarkımızı sussa da dilin
yediverenler olur kör düğüm
bekle beni ilk buluştuğumuz yerde
iki elim kanda da olsa geleceğim
biriktir gözlerinden dökülen yaşları avuçlarında
usulca bırak suya hasret toprağa
ağladığını görmek istemem hüzünlenirim
elbet gelirim üstesinden kederlerimin
benim de doğar dünyama güneş
bir ayak uzunluğunda olur gölgem
ve işte o zaman
başlarım yaşama yeniden ...



Refik
28 .10 .2014
İstanbul