Eğer yüreğinde yoksa yerim
Bırak ağıtlarımı bırak bende kalsın
Yaşamak istemiyorum ihanetini aşkın
Dayanmak zor yalnızlığında akşamların

Unutmak mümkün değil seni
Bir şarkısın gibisin hep dilimde
Ağır aksak ilerleyen zaman içinde
Akşamdan kalma sarhoşluktur benimkisi

Birgün sen de anlarsın
Katran karası gecelerde yalnızlığı
Maziden kalan ne varsa yırtıp atarsın
Lanet edersin yaşadıklarına
Sevmek neymiş o gün sen de anlarsın

Bir şeyler eksik içimde
Ne gelecek kaygısı
Ne de beklentisi kaldı
Paramparçayım toplayamazsın ki

Sustu kuşlar ötmüyor artık
Çiçekler boyun eğdi yüreğim ağlamaklı
Dün yok yarınlar beklemede
Zaman kalleş hayat bir tiyatro
Saatler seni gösteriyordu dudaklarımda ismin

Şimdi çok uzaklardasın kaygılardan uzak
Ne zaman gelmek istesem kurulur tuzak
Bir tek hayalin kaldı gözlerimde
Bazen dil susar konuşurduk bakışlarımızla
Şiir gibi bir şeydi seni yaşamak

Seni sevdiğimi nereden bilecektin
Hiç fısıldamadım ki kulaklarına
Sabahı olmayan gecelerde sen diye ağladım
Senin yoktu haberin
Hiç silmedim ki yanında gözyaşlarımı

Bu dünyadaki en ağır yük
Sevdiğinin kalbini avucunda tutabilmektir
Ayrılığın dilsiz olduğunu senden öğrendim
Ve ben tek kelime edemedim

Anlamaya çalışmadın hiç beni
Yüreğime girmeyi denemedin
Oysa
Anlatabilirdim kendimi sana
Kimbilir severdin belkide
Seninle bir olup kenetlendikten sonra
Ölümün bile bizim için
Anlardın bir başlangıç olduğunu...


Refik
28 . 09 . 2016
İstanbul