gördüğün başka yerdeyim
görüntü her zaman gerçeği söylemez
yün eğiren o köylü kadınlar
çarlarının arkasına atamaz dünyayı
en batağın içindedir ayakları
çok ilerde yüzlerinden
boyadan ibarettir
gülümseyen resim’ler


hani oturtuyorsun sevdanın köşküne
haberin olmadan su akıyor çatıdan
ev derme çatma
pencereye tırmanan sarmaşık çiçekler değil
bir sürü acı çıkıyor yukarılara
sessiz bir yılan gibi kıvrılıp
uykularımı sokuyor


bir adam geçerken sokaktan
küfürler savururken kırıldığı birine
yanındaki desteklerken sövmesini
ne kadarını görürüz gerçeğin
bilemezsin
dizine yatırıp nenni söylemez hayat
her uykusu geleni
uyandırmaz bir tokat


demiştin, tanımıyorsun ki beni
çok haklıydın
ne kadarını görüyordum bir sohbette
ya da kahvaltıda çay içerden
elini uzatırken, çekerken
ne kadarı gerçekten vardı
gülümsemenin


sen de beni tanımıyorsun
bir bakıştan başka biriyim
ne kadar yakından baksan gözlerime
anlayamazsın beni
nerdeyse kimi zaman
Tanrı bile tanımaz
kulunu


uzun yolculuk yapmak gerek
yanımda sigara içmen
derdini deşmen gerek
usul yüksek tiz sesle her açıdan
çekmek gerek resmini
bütün görüntülerinin
bir kez ağzımızın yanması gerek
sütten


yoğurdu kimin yanında üfleriz bilmem!






18. 10. 2014 / Nazik Gülünay