Sait Hoca’ya…


Erdi yamana gül yüzlü gönül
Üç kinayeli “K” demişti eşin tarafından baban

-Kork/ma
Söndü gün
Sıyırdı geçti sol memenden dokuzluk-

Kandiller yanmazdı merdiven altı şiir puntolarında
Maraş
Uyandı sabahın ölüm zamanı
Maraş
Dokuz tekmil köyün ağası
Baban
Haritadan içerdi ayranı
Öyle soğuk
Öyle nemrud
Sarıldın ana gömütüne
Sıcaktı
Kan
sıcak

Bakir ölümcül yaşam tahtasında
Mermer bir lahitti kalp kent
Alfabeden “Telli”
Anadolu’dan “Arif”
Kazıdı kafiyede derdi
Ahmet derdi işte
Çoğu hep fakirlik
Hep sofada sevdaya ölümlük

Bilmedin ağır sanat salonlarında
Ezbersiz şiirin okunurken
Nişan-ı ekber aldığını

-Kork/ma
Söndü gün
Sıyırdı geçti sol memenden dokuzluk-

Cumba saraydır şimdi
Dost yüzün
Muhakkak ama muhakkak
Mahlasında
Atlı koşuyor tozarak hasreti
Sen
Ey bu kentin kır saçlı şairi;
Düşün
Cihan tekmil
Bir olsa
Solumaz nefesim
Bir tek çayına...


*6 Şubat depreminde yitirdiğimiz şair büyüğümüz Sait Açıkgöz anısına…