yok artık süheyla
böyle güzel olunmaz
şu gündüzün kör vakti
bir o kadar alımlı
dayanamam bakmaya
bakışın kurşun gibi
zülfün hançer yalımı
sana benziyor olanın
suda dağılır aksi

karanlık hasım bize
dönsün gece sabaha
minarede müezzin
ayyaşlar meyhanede
aşklara, savaşlara
pazar meydanlarına
bir ölçü umut düşür
bir tutam huzur getir
yeni çocuklar çıksın
şehrin sokaklarına

yok artık süheyla
her nasıl ki yaşamak
bu orta oyununda
nefes almak bahane
aşık olmak bahane
yokluğun başucumda
dönüp bakamıyorsam
aşklara, savaşlara
gündüz meydanlarına
bir kapıyı arala
geçeyim eşiğinden
ellerimde bir ömür
ellerimde kuş kanı
nasıl battıysa güneş
kavuşmuyor sabaha

yok artık süyehla
bunca sevilmez insan
çöl yangını altında
kerem olup aslıya
mecnun ki leylasına
nasıl hasretse hala
aşklara, savaşlara
buğulu seraplara
avucumun içinden
kayıp giden zamana
soruyorum nafile
yoksun artık süheyla...