biz yine de kara kız olalım.

bazen bir cümle yetiyor birşeyler yazmak için

Hayatı trajedi, dram, komedi, mutluluk, mutsuzluk diye bölemezsin. Tümü hayattır. Balıkçı, bodur Ali Rıza'nın kızı Melek'in evlatlığı Hikmet'in, berber Kir Dimitro'nun, motorcu Ruhi Kaptan'ın; bütün bu çalışan, hayatın sırlarını yaşayarak öğrenen ve düşler içinde yüzen yoksul insanların acınacak bir yanlan yoktur.
---
Kara kız, çeşmeden su doldurduğu kovaya parlak yaz göğünden bir beyaz bulut yansıyınca, taze yüreğinin bütün coşkusu ile sevinmiş, Bulut'u eve göturebileceğini sanmıştır. Yoksul evinin kapısından girince sihir bozulur ve kömürcu Hıristo'nun dediği çıkar. Kömurcü, Yorgiya'nın sevincini öğrenince,
"O bulut sizin evden içeriye girmeyecek" buyurmuştur ve dediği olmuştur. Sait, bulutu taşımanın sevincini de, düşlerin kayboluşunu da gerçeğin özü olarak görür. lnsan o sevinci yaşamazsa o acıya dayanamaz.

demis Sadun Tanju eskiden bir gazete köşesinde Sait Faike atfen.

şimdi kalksa rahmetli deseki "birader tırkan içine koymuşsun ama 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası uyarınca iznimi almamışsın. nolacak o zaman?
nasıl yapalım yani?

bu arada özlemişim şiirlerinizi.

:)
izlediğim şeyler hep zıt.

yani çok da umursamıyorum artık.
biri çıkıp bu benim dese, al git diyeceğim sanki.

şimdi gördüm
şiirlerin izin alınmadan kopyalanması bilmemkaç sayılı bilmemne yasasına göre suçmuş.
her türlü telif hakkı şaire aitmiş.
ne garip,
benim olan birşeyi benden izinsiz koruyor yasalar
bayılıyorum şu toplumun kendini koruma reflekslerine

ezberlemek de suç mu acaba?