1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
692
Okunma
Kaç zamandır susuyorsun.
Yokluğun, yalnızlığın,
Acılarıma karışıyor.
Ve ben,
Sessizce bir köşede,
Sessiz, sedasız yok oluyorum.
Kendi içimde,
Kendimi dar/ağacına asarak.
Sanki sen bana yasaklanmışsın.
Sanki bu şehir,
Bu sokaklar,
Bu ev,
Bu beden,
Ve bu ten de bana yasaklanmış.
Nereye gitsem.
Ne yapsam.
Sen varsın.
Ama;
Ben,
Bende yokum.
Şimdi karanlık bu şehir de,
Yağmurların altında,
Sırılsıklam ıslanıyorum.
Önce bakmaya kıyamadığın gözlerim.
Sonra yanaklarım.
Daha sonra da,
Tüm bedenim sular altında kalıyor.
Ve ben,
Sessizce senin gelmeni bekliyorum.
Ölüm olsan da,
Gel/meni bekliyorum.
İbrahim Dalkılıç
29/09/2014
22:45 izmir
Şiirin sahibi
Cevap Yaz