/

siyah bir yazgının tam ortasındayım
sonunu getiremiyorum hiç bir sesin.

ne denir buna asiya
çocukları ekiyorlar benim yazgıma
uyuyamıyorum.
gördüğüm
adamlar renk renk değil hepsini bir adam taşıyor yüzünde
kadınlar aynı sesten
çığlık vuruyor sağ kulağımdan ölü kulağıma.

eğilsem fayda etmiyor
sirensiz geliyor kurşunlar.

kutsalı kılıçtan seferi ayak kırıyor celladın
bakır kokuyor sonrası
tahta tutmuyor ekleminden kırılan hayatımın asiya.

ne söylenir üç beş satır
bir dize şiirden
sana varmayan elin kahrından
ne çıkar ölümden
yoklasanda cebimi.

her gün kendimi başka bir ülkede
bir başka çeşitle öldüğüme şahitlik ediyorum
yetmiyor asiya
kefen biçiyorum
hoyrat makaslarla
alıp omuzluyorum
tabutumu ölüler diyarına.

gömüyorum kendimi
gömdüğüm yerde bir başka ben var.
bozuluyor bedenim kadar ruhum da kokuyor.

ne diyeyim asiya
gömülemüyorum kendi kemiklerimin üstüne.

/

benim yerime de konuşsun eli savaş tutup
dili barışmayan herkes.

sana varmıyor ellerim asiya
günahlarım azıyor
her gün cesetlere bakıp bakıp güneşe dönmekle.

biraz dursun dünya
yıkanıp geleceğim kalbine bu karanlıktan
görmese de gözlerim
tutunurum bir kuşun kanatlarına
bir yarım öldü zaten
yarıyım
çeyrek bile sayılmayan bu dünyada..

asiya
ben sana
ben sana en çok
gömülmek için geleceğim.
aç kalbini
orada sürükleyip taşıdığım
diğer yarım da bitsin.

/ Yüksel Batu