Geceleri özlemek yürütür adamı,
Nizam tadında yürüyorum bir gece vakti.
Sırtımda sana beslediğim bir aşk küfesi.
Yüküm ağır,
Taşıyamıyorum tek başıma.
Nerde o eski ben?
Eser yok.
Yüküm ağırlaştıkça,
SEvemiyorum seni eskisi gibi.
Sevmedikçe seni,yüküm hafif.
Yüküm hafifledikçe tekrar seviyorum seni.
Nasıl bir saçmalıktır seni sevmek ?
Seni saçmalayarak sevmek,
Kalbime verdiğim en büyük ayrıcalık.

Sesini içime çekemediğim her an saçmalıyorum.
"Ekmek alıyorum" diyip,
Elimde saçma sapan bir özlemle
Çarşı pazar seni arıyorum.
Kulaklığı takıp şarkı açmadan ağlıyorum.
Sesin kulaklarıma ırak olduğundan bu yana,
Senden ötesine sağırım
Acım ki,özlemek sesini.
Dudaklarına süzülen rahmanın dualarını duyamamak.
Seni özlemek,
Ne beyhude bir durumdur.
Sesin mıh gibi kazınmışken aklıma,
Sana dair sözlerimi gömüp arkama baksam ne fayda.
Lakin sana fazla söz yazmak,
Aşk israfı.

Vahim bir amaçla çıktım yola,
Ne yapacağımı,ne ettiğimi bilmeden.
Bir bavul düşün ki,
İçi sen’den yamalı hayaller,
Sen kokulu şiirler.
Bir aşuk düşün ki,maşuğunu arasın.
Leylasına mecnun olsun bu masalın.
Seni aradığım şu çakıllı yollarda,
Elem elem kanasa da topuklarım;
Sırtımdan küfem düşmediği gibi,
Yüreğimden düşmeyecek sesine duyduğum özlememim.
Bilirim.

Hançerlenmiş bir gecenin,
Kanayan yarasından kurtulup,
Gözyaşlarımı aşa aşa sehere ulaşmak nasibimmiş yine,
Ne acı.
Oysa sehere değil de sana ulaşmaktı amacım.
Ey özlemin duayenen ismi.
Sesini sat bana,
Üç beş şiir eder aslında.
Ben sana yüreğimdeki özlemi vereyim;
Beş şiirden daha değerli.
Üstü kalsın,
İnan ki istemem.