Sevgilim
Sabaha karşı parça parça
Zehirledi beni yanlızlık
Daha gençtim
Zamansız gittim kendimden
Saçlarımı yedi yıllık bir hüzün eskitti
Kuşkusuz ki silmiş
Yüzümdeki bütün gülmeleri
Bir sabah karşı
Ahh sevgilim
Dudağımın kenarına çapraz bağlanmış sessizliğin
Bir hatrını soruversen
Ne çığlıklar var altında
Bıçakla derini yüzer gibi
Yüreğine çarpacak

Sevgilim
Şu ağrılar
Eğer bir köpek gibi şakaklarımdan ısırmasaydı
Boynu bükülmeseydi şu yaşama sevincimin
Sana bir mektup yazıp
Tanrının yüreğime emanet ettiği
Şu sevginin
Buğulu bir acıyla tükendiğini anlatacaktım.

Sevgilim
İç çekişlerim şu karanlığı
Bin defa bıçaklarken
Her seferinde
Benden kaçabilme şerefini
Ayaklarına bahşedişini düşündüm.
Rüzgar gibi gelip geçişini hayatımdan
Çaresizliğini baş üstüne edip
Gönül kadrajından öylece uzaklaştığını

Ahh Sevgilim
Kendime bir sözüm olmasaydı
Kurtaracak olmasaydım eğer insanlığı
Yüreğimi bir sarmaşık gibi ölme arzusu saracaktı.