-
Sonbahar.
Soğuk bir gün.
Kendinden uzak bir yarını kovalar.
Sığınmak için yardım istersin kimseden.
Bir gidişte aramaktan mutluluğu,
Ve atılan her adımda korkmak,
Giden o değilmişçesine gözyaşları kovmak,
Ve bilmek masalla gerçek arasında,
Acıyı tatmak.
Günlerden sonbahar.
Sondu yaşadığın bahar.


Çok oldu öğreneli.
Tutunduklarımızın asıl bize ihanet ettiği
Ve paslanmış bir camda,
Ismarlanmış kısa bir aşkı.
Çok oldu öğreneli yaşamı.
Yaşayamıyorum.
Sevginin en büyük yalnızlık
İhanetin en güzel renk olduğu.
Göz yaşları en sahte acı,
Sana biçilen mutluluk,
Özür dilerim kadar acımasızdı.


Yaşamak isteyen bilir.
Hayatın kirli senaryolarını.
İhanet yatağında mesken tutan bir aşkı.
Ve yaşayan bilir.
Yaşadığımız herşey yalan mıydı ?
Zaman yanımda gülümser.
Salağa yattığın günler birikir.
Sessizlik susmaz.
Senden gidenler,
Daha önce hiç gelmemiş kadar gider.



Hüznüm.
Sana biriktirdiğim bende.
Bir gün geleceğim diyen,
Bir gün bile gelmeyendi unuttun mu?
Unuttun mu sevmeyi ?
Unuttun mu kendini ?
Hayat hayal kurmak kadar güzel değil,
Yarın umutla baktığın kadar umutlu değil.
Bir yelken misali rüzgara karşı gelmişliğin,
Tek başına savaşmışlığın,
Ve aldığın her yarada göze almışlığın,
Ölüm kadar sevmeyi,
Aşk kadar yalnızlığı hatırlatıyordu.
Unuttuğumuz bir gün,
O gün değildi.


Dört duvar yürür yanında.
Kendini kitlediğin bir bataklık.
Ve onur adıyla kirlenen her zafer
Zafer değildi yaşadığın o zaferli yenilgiler.
Benden uzak sana,
Senden uzak bana kalsın kaybettiklerimiz.
Zaman ve yaşam.
Kirli bir oyundu.
Ve biz attığımız her zarda yenilen bir aşıktık,
Bir dahakini düşünen.


En güzel maskeni tak.
Çünkü bugün hiçbir zaman dün olmayacak.
Nice kalpler ölecek yaşarken,
Nice çiçek solacak daha açmadan.
Gözlerin kapanacak
Gözlerini onu aramayacak
Öğreneceksin yaşamayı,
Acılarından bir tebessüm yaratmayı
O eksiklik geçmeyecek,
O son an her gün yaşanacak.
Ve sen kendini kaybedip
Başkası olacaksın,
En kötü başkasının kollarında.
Belki hayat...


Noktaların devamı gelmez.
Göze aldıkların gözden gider.
Şarabın insafına kaldığın
Ve aşk gibi sarhoş ettiği o kadeh,
Elbet bir gün bitecek.
Dudakların kadeh,
Gözleri rengi,
Sen onu tutan,
O sana sahip olan.
Bir tek oydu aşkla seni aldatmayan.
Hayattı belki...


Gidişinin resmini çizdim o an.
Ne güzeldi sende kurduklarım.
sana baktıklarım
Benden çaldıkların.
Mutluluktu eksildiğin bir sende,
Başkasında tamamlandığın.
Kim bilir hangi hayata attın kendini
Kim bilir kalbin ne zamandır bir kalp değil
Aldığın nefes ne zaman seni terk etti
Söylesene
Sen ne zaman öldün
Kim bilir..


Hatıralar.
Gerçekmiydi?
Şimdi sorma vakti
Her yarında başka bir dünü hesaba çekme vakti.
Gerçek miydi yalana aşık olduğum.
Gerçek miydi o gözyaşları.
Ne kadarda güzeldi.


Herkes gibi sende kendin gibi seven aradın
Şimdi git.
Nasıl olsa olmayacak dua dediler.
Sen açtığın yalnızlığın adını ihanet koydun
Ben ne güzel gözleri vardı dedim
Şimdi git.
Sen gittiğin o adımı ağır ağır yürüdün
Ben yavaş yavaş öldüm,
Şimdi git.
Sen giderken başkası oldun.
Ben kalırken bir çizik attım.
Şimdi git.
Kimisine ayrılık derler aşkla karışmış.
Kİmisine ihanet derler gözyaşlarına saklanmış.
Şimdi git.
Oysa, oysalarım vardı adınla başladığım.
Senden sonra ölümü gördüğüm.
Şimdi git.

Hayat.
Çocuğunu kaybetmişçesine güldürür haline.
Ve sen kalbindeki mezarlık gibi,
Hayatına mezarlık yaratırsın.
Unutmak için kendinde.

Herkes öldürür sevdiğini
Şimdi git...



-