Şimdi susma zamanı ey gönül
Neye meyil ettiysen yok oldu
Diline gelen her heceyi yuttun
Kulaklarını tıkadın dokunan her kelimeye
Şimdi ise hakkın yok konuşmaya

Kanadın sessiz sessiz
Her zulüme boyun eğdin
Sabır diyerek
Çatlamaya ramak kala sabrın taşı
Sil baştan dedin
Yaşanan acı kederlere
Bekledin hep bir umut ile
Bilmeden umutlarının intihar ettiğini

Söylesen kaç yürekte aradın
Hasretiyle yandığın sevgiyi
Nafile bıraktın kendini iblisin inine
Belki diyerek
Her adımda sonuna yaklaştığını bile bile
Önemsemedin üzerinde dolaşan kara bulutları
Ya doğarsa güneş diyerek

Oysa kendin batırdın güneşi
Heybendeki güveni sebil dağıtırken
Şimdi
Ne oldu
Akıllandın mı?
Sanmıyorum
Sen akıllanmazsın be gönlüm
Sırtında onlarca hançer ile
Onların sahiplerine sarılmaya devam edersin

Ne zaman dur diyeceksin
Bendini aşanları talan edeceksin
Yetmedi mi çektiğin acılar
Bak hala sızlıyor sevda yaraların
Sus hiç konuş be gönlüm
Konuşma sen akıllanmazsın ….