BİR “ŞARKI” DER Kİ,
“Aşkın beni öldürse de yılmam saki…”
(Arif Sami Toker)

BİR DİVAN ŞAİRİ DER Kİ,
“Sakiya camında nedir bu esrar
Kıldı bir katresi mestane beni
Şarab-ı lalinde ne keyfiyet var
Söyletir efsane efsane beni…”
(Aşlık Dertli)

Canı çalınanın hali kendini bile ezip geçer
İçip unutayım derken köz olur daha beter
Dinmez ki saki’nin dinleme lütfuyla da dertler
Saki sundukça o “Bana mı” demez hep içer
Lakin yapışmıştır bir kez onun yüreğine müzmin kederler
Az içince canının etrafından mey dolanıp geçer
Çok içilince mey onun canını harap eder !...
Mademki, “Bu çileye bir fiske derman yok” derler
Öyleyse senden yana saki’den günah gider…

Zaten “Saki” deyince hemen bekledik damar da,
Ah’lar yankılanmaya başladı daha sonra da
Sanki biraz aruz’a, biraz divan’a bulaşa bulaşa
Sakiyle oturmuş dertleşiyordu şairimiz dostça
Saki ne yapabilirdi ki canı her dem alev alana !
O’na mey doldurup sakinleştirmekten başka
Şair de üstelik ne klas şair ama;
Hem serbest şiirle de çıkıyor o bazen karşımıza,
Ve hem de hece şiiri var onun yetenek ajandasında
Kısaca,
Şairin yürek donanımı tek kelime ile Harika !!!...

Mutluluklar sunuyorum varlığına !!!...




Onatça tarafından 8/25/2014 8:46:05 PM zamanında düzenlenmiştir.