Sen yoksan her yer İstanbul ..




.../




Gecenin sancısı kesiyor bileklerimi
aktığım yer boğaz
daha sen ellerimi bile tutmadan
tutunmuşum dalgalara
gel kurtar bu düştüğüm sensizlikten
İstanbul beni yutmadan





Onca korna sesi arasında
hala kulağımda avaz avaz seninki
bu kadar mı ölüme mesafemiz,kısa ,ufak, anlık ...
bu kadarcık mı ?




Kelimeler cümlelerimin boğazına çöreklenmiş
anasız duyguları çekeliyorum eteğinden

kimse duymuyor çaresizliğimi
bir bassam harflerin üzerine neler diyeceğim
biliyorum, yine yazdıklarımı baştan sona sileceğim ...





İstanbul denizleri içmiş benden daha avare
gece benden habersiz
azıcık gözlerimi kapasam kokun burnumda
süzüleceğim şuracıktan Haliç’e, sessiz sessiz ...

Her imgesinden hüküm yemişim efkarlı şiirlerin
affı yok! ateş eden gözlerin üzerimde pusu kurmuş
saatler gittiğin vakte durmuş

Anlamıyorlar çaresizliğimi
dirseklerimi çürüten bir masada yokluğunu yudumluyorum
yalnızlığım varlığından çok daha samimi
gittiğin yolu adımlıyorum



Affetmiyor gözlerim sessizliğimi
ağlıyorum
ağlıyorum ...



Ne kadar haykırsam da Senden artan kalan boşluğa ’sevmedim’ diye
o kadar ufalanıyor yalan söyleyen yanım


Hiç bir masal acı bitmedi, hiç bir çocuk süt içmeden ölmedi
hiç bir seven sevdiğini söyleyemedi
hiç bir beklenen gelmedi vaktiyle
hiç bir gece unutmadı sabah olmayı



Sen!

Etimden canımı soyan duyguların asil efendisi
Sen şiirlerin ıssız senfonisi
Sen yüreğimin gün görmeyen yanı
Sen canımın hiçbir anına ortak olmayanı
daya alnıma sensizliği çek vur beni
gözlerin içmezse Haliç içer cesedimi


Söyle şimdi!
bu kadar mı kolay pes etmek
bu kadar mı basit ardındakini yaralı bırakıp defolup gitmek




git demesem
bir vakit daha soluklanıp kalbimde yine terkedecektin
sorgulasam kalbini ne diyecektin?


İstanbul

martıların bile ağlak benim gibi
yarin hangi denizin suyunda taramış ta saçlarını
döktün gamını ben gibi ulu orta

Bırak ta ağlayayım bir kenarında öylece
beni en iyi sen anlarsın
bırak aksın içimin kiri
gece aleni ben zifir sen kalabalık
Kaybedersen gözyaşımdan tanırsın

Mutlaka kaldırır yerimizden biri
mutlaka fazla gelir kederimiz birine ...




göçeceğiz birazdan affeyle
Sende kalsın insanlık
affet ağlak martıları akşamında emziren İstanbul
sende kaldı sevdiğim iyi bak
İyi bak İstanbul
Sende kalan yarıma iyi bak ...






Gülşah Gayret
Tekirdağ