Yokluğuna küsmedim müptelayım bu derde
Sarılmayı unutmuş kollarıma gel de sor
Sözlerin hatırımda kokun gittiğin yerde
Sensiz yürümediğim yollarıma gel de sor


Küsmüşüm aynalara kimseye gülmüyorum
Senden âlâ bir keder bir c/eza bilmiyorum
Kuruyor çürüyor da, ne yazık ölmüyorum
Kırılmaya yüz tutmuş dallarıma gel de sor


Son kusurum son çilem bu sevgi son fasıldı
Ateş topu yokluğun yüreğime asıldı
Unuttum gülüşünün bende yeri nasıldı
Kokusunu recmeden güllerime gel de sor


Fısıldasam duyarsın anlarsın da nitekim
Tükendi içerimde sana ittiren çekim
Hasretine şahidim gecem sigaram rakım
Tiril tiril titreyen ellerime gel de sor


Bir fincan kahvedesin bazen açık bir çayda
Yalpalıyor son tren sana taşıyan rayda
Konuşsam söz tutuşur, sussam bana ne fayda !
Çaresizlik ne imiş küllerime gel de sor


Seslenişim acımdan gönül koyma sakın ha !
Talibiyim payına düşecek tüm günaha
Ömrümce çeksem bile hiç gerek yok iflaha
Herşeye rıza duymuş hallerime gel de sor




Gülşah Dağlı 23/05/2024

Tekirdağ




.



Şiirime hayat veren arkadaşım Uluhan ’a nihayetsiz teşekkürlerimle...



_