Yer gök seni konuşsun
rüzgarın ıslıkları yıkarken şehrimi
bulutlar gökyuzü ve yagmurlar olsun
doğan günümün ilk yemini


Hüzün dolmayacak limanlar
köpürdükçe temizleyecek kıyılarımı deniz
olmadı denileni yeniden doğuracak dalgalar


imkansızları sökecek aydınından şafak
toprak kokacak şehrim
süzülüp duvarlardan kötü anılar
metruk limanlardan umutlar kök salacak


görünümüyle kıymet kazanacak
bir hayat daha alacağımız olacak
yağmuru yeni sırtlanmış taze bulutlardan








*

umulan olunca;



.gözlerim kapanınca bulutlar gölgesinde





döküldü taze kitap arasından yaslar
ıslandı heryer
ıslandı şimdi yeryüzü


tüm ihtişamıyla varsayımların
avuçlarımda eridi kimsesiz damlalar
yine ayrı ayrı ıslattı şehrimizi
aynı kalbe müptela bir bulut





ellerinden o bulutun kokusu
düşüverdi yağmurların sırtında
gökyüzündeki en masum kıyıdan
süzülü verdi gökyüzü avuçlarıma



//GG



...