Kör karanlıklarda çiselerken gülümsemeler
Anamın bile gözünden düştüm

Eğrik sevdim belki,
Doğrusunu bilemeden hiçbir an.
Ağrılı, sancılı cümlelere sığınıp,
Geçtim belki de son istasyonu.

’’Başı yoktu ki sonu olsun’’

Huy kurumuş bir kez sudan sebebsiz,
Teşekküre muzdaribim.
Yalancı değildi sevmelerim.
Bıktım insan içine çıkmaktan,
Dinsin cehennem hasretim.

’’ Mavisi eksik göklerin, bıçak kesimi keskin ve mat’’

Ezan sesleri karışıyor,
Kulak çınlamalarıma,
Sıratsız değilim muhakkak.
Kabarmış kalp tortularıma
Bir çift laf etmen yeterdi.

Süngü çıktı yerinden,
Kalem kırıldı.
Şamar arası yanak taşımaktan sinsice,
Hevesimi unuttum.

uykusuz gecelerin gergefinde
Adını zimmetleyerek dudaklarıma,
Tüm karanlığa ıslıklıyım.
Çakır gözlerim de yanılgılar illa ki,
Bir bulvar ortasında,
Tüm dünyanın yanı başındayım.
Ürkek ve kısık bir sesle sana
Of demek muteber...

Kırmızı bir sel var sokaklarda,
Kınından çıktı vuslatım
Parmaklarım cebimde tırnaklarım yenmiş,
Hep sevdim seni bil isterim

Dil dolusu tövbeyle,
İki cihana yeminli ruhum.
Üzülme eklem ağrısı gibidir kalp sancısı
Geçer...

Geçer sanırsın..

Geçer..

..

İsmail Yılmaz