I.
"düşe düşe düşlerime düştün.
düşkünlüğüm düşlerimden değil,
gözlerine düştüğümden..."

sanrılarımı dağıtan sancım var
göğsümde...
göğsümde, gök gözleyen kalp atışlarım.
sen uykulu gözlerle uyanırken rüyalarından,
çoktan arşı sarmıştı yakarışlarım...

leylak kokulu esintileri,
ustura bileyen fırtınalarla ötelediler.
hıçkırıklı bir seher iliştirdiler yutkunuma.
çünkülerimi çaldılar cümlelerimden.
gecenin koynunda inim inim inledim...
mühürlü dudaklardan
ne hoşçakallar dinledim!

"dizlerim değil, kulaklarım kötürüm benim.
sağırlığım gördüklerimden; duyduklarımdan değil..."


II.
serçe parmağıma bağladım uçurtmanın ipini.
kimseler görmesin diye göklere sakladım seni.
şahlandı yıldızlar, üzerindeki simden...
ay ışığı kuşandı saçlarını.
her şeyimin tam üzerine yazdım ismini.
çıkardım, muskamda gizlediğim resmini...

yaktım;
bir bakışında melül melül kırpışan kirpiklerimi.
toplayıp eş, dost, akraba, tüm sevdiklerimi...
seni anlattım — usturupsuzca.

sonra,
"unutun," dedim bütün söylediklerimi.
bin şiire sığmayacak seni
tek cümleyle anlattım:

"gece görünen gökkuşağı."


İsmail Yılmaz