Bak yine yoldan çıktım…
Böyleyim ben işte nereye faydam var belli değil…
Vurgunu aşina kendisi isyankar bi kalp taşıyorum sadece…

Ettim yine edeceğimi kendimden yana
Yüreğim har ateşlerle kavrulurken
İlkbaharı yaşıyor gibi görünmek var ya!
En zoru bu bile değil aslında…

Gönül şehrimin dört yanı isminin dört harfi ile çevriliyken…
Sen yokmuşsun gibi yaşamak düştü şansıma…
Kızmam kimseye ben yaratmadım mı….
Kendi kaderimi sonuçta…

Söyle diyemem sana beni ne kadar sevdiğini
Sus diyemem..! konuş içinde ne varsa
Ama anlatma bana, hep ağlayarak
Hatırladığım geçmişi…

Bakarsın denizler de balıklar yoktur
Gökyüzünde uçmuyordur kuşlar
Biz konuşmuyoruzdur belki
Her şey hayaldir her şey düşten ibarettir…

Hatırlamak bu kadar mı acı verir göğsümün dibine..
Yılgın ve yorgunum ben…
Hani binbir acı çekersin
En derinden yanarsın da ölmek istersin ya !
Ben ölmek dahi istemiyorum..
Seni belki bir gün bir yerde tesadüf de olsa
Görürüm diye….

Saatler geç oldu… zaman dar..
Anılar bulvarında bana değin ne varsa silip süpürmüş zaman…
Kalbim ortaya sıçramış atmış pabuçlarında ki kasveti…
Sen bir akşam vakti sabaha çıkarken gelmişsin bir yerlerden…
Görünmeden gitmişsin…

Ben hep bıraktığın değil bıraktığım yerde kalmışım..
Görmek var ya gözlerini gözlerimden
Yaktı yine bu gecenin köründe
Artık yaşamayan kalbimi…..

Susmaya vuslat ölmeye hasret ruhumla
Bir cihanı yitirsemde diğerinde umutla
Aşkına hicretteyim..
Unutma…

İsmail Yılmaz