Sen çağır, hayallerin en ötesini uzaklardan...
Olur da suya düşürmediklerimize,
Gökten yağmur değmemiştir.

Sen başla, anlatmayı en geçmişinden...
Olur da anılarda kalmış bilinmezliklere,
İçten bir suskunluk eklenmemiştir.

Korkmadım hiçbir kazanın yarasından.
Kimi, bir kamyon lafın altında ezildim —
Beynim patlarcasına...
Kimi, tek kelimelik mayına bastım —
Pusuyla susturulurcasına...

"Ama hiçbiri;
Gözlerin “git” derken, dudaklarının “kal” deyişi gibi değildi...
Hani bir yalana iman edip, kanarcasına."

Dokunmadım hiçbir masumun karıncasına.
Benim incinmişliğim bana yeterdi.
Sökülmüş çorap ipliği gibi karıştım hayata;
Fikrim, kurban gitti ayak oyunlarına...
Son sigaramın ağlamaklı nefesi gibi,
Çok sevinmenin hiç bilmediğim hevesi gibi,
Bir ömrün tam süresi gibi sevdim seni —
Yanmayan sobada çıra gibi, yanarcasına...

"Her şeyin ortasında yapayalnız olmanın en güzel yanı:
Hiçbir şeyin, yalnızlığı bozamayacak olmasıdır..."

"İki kişilik yalnızlık"


İsmail Yılmaz