okumuş gibi yapıyor
ve galiba anlamıyorlar
ziya ışık demekmiş
göz dalgınlığı fasılası
aklın sürdüremediği anın tam ortasında
perdelerin kapandığı bu kısacık arada
yeter deyip ellerimi bekletiyorum

sırası gelmeden düşmek düş içine
mümkünse gerçekçi olun
unuttuklarımdan bahsetmek gibi
gelenler yok ki
sen gidince bir anlamı olsun

yakın döküldük
paradoks nizamına uymaktansa
sakallarını kesip paslı çivilerde yürümek
yorgun gemilerin işi
yağmur yağarken beliren düşünmeler
geçmeden üşümez ki

güverte kedisidir kendisi
öyle oluyor kapatınca içini
yeni açılan
zoraki bir değişimden sonra
aslını inkar eden o garip halin
bana ait olduğunu sana pişirdim

hayret içinde
şaşkınlığın ölümü önemsediği ilgi çekme rövanşında
şimdi bana sarıl ve git diyorsun
dudağı sarı çiçek familyasından olma
yer altı bakışlarını güne uzatan sarmaşığın dili
karanlıkta yol alan demir kesiği

ilgimizi çekiyordu
bir dürüstlük ezgisi de yoktu içimizde
neyi bulursak onu
nasıl yanaşırsa aynı renk
ve ebatta bir gülümseme için
aşkı tahrip etmedim hiç.