Akşam kelebeği, senin ellerin toplum gerçeği kadar şahane
Gözlerinin kıyısı, en hasretlik liman
Bazı adı konulamaz güzellikler ve diğerleri
Bunları işte
Sayıyorum sana,
Bir litre rakı, bir paket sigara ve
Gözlerin, akşam kelebeği

Bulvardan telaşlı bir sürü adım adım ilerliyor
Geçip gidiyorlar işte
Kalplerinin ruhu gitmiş
Kimisi bir insana kimisi bir ağaca vesaire
Ah! sen ruhumun söküleceği en güzel sebebsin!
Eskidendi, hatırlarım, annem söylerdi
Bir akşam kelebeği yakana konarsa
Bir çiçekçi gözünü kestirirse seni
Bütün bir günü, son günün gibi yaşa!
Ve, kavanozlarına sakla…
Ben, bir kavanozdan daha fazlası
Sancısız bir gelecekten daha azı

Sizin bildiğiniz kadar varım
İçim çeker bir akşam kelebeği
Şimdi anımsıyorum ki
Artist bir gün ışığı vuruyordu gökten yakama doğru
Bir meydanda, tarihten kalma bir sevincim vardı
Beirut’ta rahmetli bir esnafa minnettar kaldım
Beyaz güller ve papatyalar
Çiçek sergisine gider gibi mezarına koştum
Casablanca’da Aklımda kalmıştın akşam kelebeği
En yıkılmaz imparatorluklar gibi!
Senin adını taştan tabletlere yazıp yolluyorum geleceğe
Şimdikilerin ehemmiyeti yok!
Belki tarihten kalır diye…
Rahmetli İskender’i anar gibi,
Sen, akşam kelebeği,
Uzat ellerini, inan bana, göklere fersahlanıyorum seninle!

Hiç söylenmemiş bir sözün literatürüme giremeyeceği gibi
Karmaşık zamanlardan geçti toplum
Ateşler yağıyordu yer yer
- Yanan bir közle yaktım sigaramı, yürüyorum
(Metro çıkışında usulsüz nizamı seyredaldım. Bir
simitçinin gözlerindeki telaşını hissediyorum ve
Gözlerine bakıyorum. Derken suratı buruşmuş
bir dilenci, en günahsız gençlerin peşinden
koşarken - bastonuyla - düşüveriyor şimdi
oracıkta. Kovaladığı gençler kaldırıyor ve İşte
bugün de ağlamaklı oluyorum, onurlu
gençlere…)
Heyhat! herkes yaşıyor bu dünyada
Lakin, söyleyin efendilerinize
Akşam kelebeğiniz, kaçıyor işte bakın!
Yakalayın yakalayın, sarmaşıklara tırmanın
Şarkılar söyleyin en eski ve en yeni
Mutluluklar tadın
Bir akşam kelebeği daha kaçırmayın,
Severek ölün, bir hiç uğruna değil!