kaçıyor olmam
teğet geçtiğim vakitlerin suçudur




...


bağışla beni
ayakları kesilmiş bir duygunun
kangren olmuş yürümesiyle adımlıyorum seni


parantez içinde kalan aykırı halimle
düşe kalka yaşlanıyorum be sevgili

coğrafyası
son ay tutulmasında çizilen
utangaç bir su birikintisinde yıkandım
gördüğüm lal ağaçların
birbirine karışmış dallarında saklanıyorum


özlem biriktirdiğim
devasa yokluğunun usuma dağılması
kanser irkilmesiyle hayata şerit çeken
sonrasında
umutlu bir resmin yaşama dair yerinde
yeniden gülmeye başlayan insan gibi


ölü tariflerde
meçhul saplantıyla kanıksadığım
ve hep aynı heyecanı duyumsatan
adresi kör bir yanılgıyla arıyorum seni
aynı yerin tesadüf kentinde karşılaştığım
istiridyeden çıkmış haliyle avuçluyorum
ayin yapılmış ruhani saçlarını
birazdan akordu bozuk rüzgarın sesinde
ayıklayarak uykusuz kalmış notaları
denizin seyyar hışırtılarına atarım
geometrik yalnızlığımın sıfır noktasından bakarak
mülteci sığınmaları resimleyen
tasviri fişlenmiş bir aşk uçururum
uzaklığı yüreğimin rakamlarına ters
aklımın tarihçesine zıt umutlarımı
parmaklarımın arasından kalkan gemilere yüklerim
ezbersiz bir ömrün
kıl payı ermiş kutsallığıyla
dağınık ve paramparça düşlerim seni



...



saydam kelimelerin şeffaf dilencisi ruhum
tütün kağıdından yaptığım külleri
geç kalmış bir nefesle
kuş uykusundaki ciğerlerime içiriyor
az ötede
özlemine kayıklar yüzdürdüğüm limanda
ağır balık ölüleri üzerine
balıkçıların çatlamış sohbeti örtülüyor


üşümüşlüğün kıvamında
paylaşımcı bir seremoni hayat
sensiz yorgunluğuma gözlerimi kapayıp
üzerime çekiyorum kokuna bürünmüş geceyi
kulaklarımda bir çingenenin kemanından doğan
çığlıkları tellere asılı notalar çoğalıyor


ve
kendimi kaptırdığım imla hatalarıyla konuşuyorum
kelimelerde dövüldüğüm figüran halimle
hiç susmadan
seni görebilmenin şiarıyla yeniden dövülüyorum
senaryo gereği ispatsız silik bir karakterim
düşük hecelerin iflah olmaz aşığı
kayıt dışı tutulmuş şiirlerin sanığıyım





...



kirpiklerimin ucundaki durakta
güz soğuklarını bekleyen tramvaylar
rayların toplanmasından sonra
dudaklarımdaki ıslığa düşecekler
ıslığın uçurumu adını üfleyecek
ve topladığım sensizliğimi
bir sonraki yalnızlığıma def edeceğim




...



ıslıklı bir aşkın doğallığında bekle beni