dokumacı kızlar
göçebe kavmimi
ıssızlığın ortasına dikin




...



en fazla birazdan dediğim zamanı yaşarım
ötesi bilmediğim uçurumun upuzun derinliği
tevazu yalnızlıkların kıyısına çöktüğüm kayboluşla
üzerimi yokladığım hiç hesapsız korkuyu asarım susa


ağır darp gördüğüm aşk kavgalarım
birazdan gelir ve ıslak bir dalga sesiyle çalar aklımı
karşıma serdiğim unuttuğum çocukluğumu severim yüreğimle

rengi ay ışığına tutulmuş taş kırılmaları seker sularda
onca yitiklik onca firavun zalimliği dört duvar bir açık penceredir
ziyan vedaların uğurlandığı tren istasyonu olur kimsesizliğim
üşüdüğümü gölgeleyen vagonlara biner geri sayımlar
olduğumu ispattan kaçtığım güvensiz kaçaklığa
ve ardıma saklanmış sevgilinin sallanan eline dokunurum

bir sürekli volta dağılmasıdır hayatım
nerede olduğunu kavrayamadığım kentler çizer göğe
altına geçip sokaklarında başı boş gezen ışıkları seyrederim
anlamını yitirmiş üzülmeleri çoktan ayırmışım tekil yıkıntılardan
altında kaldığım betondan hayallerin soğuk suretine asılı ellerim
birazdan bırakır ve düşmeye meğilli olduğum karmaşaya uzanırım


ölü rıhtımlar üstünde bıçaklanmış gibi duruyor gökyüzü
delik deşik karnından boşalıyor yağmurun çocukları
tedirgin durgunluğun havada kuşları resimlemesi
ve karşı kıyının ruhuna saplı şiirler zikretmesi
kendimde olamadığım bir vaktin çığlığını kapıyor yüzüme


ey rehin kaldığım yüzyılların bitkinliği
ey sıvasız duvarlar ardındaki sabrım
tutuşturun şu kahrolası zatürre kimliğimi
adımın küllerine katın meçhul bir portrenin kapalı gözlerini
anlamadığım tabiriyle hayatı irdelediğim zamanda acıyor yüreğim
bir şarapnel patlamasıyla bittiğini anımsadığım yitirdiklerim
seyyah duran bu kentin ihtilalinde tutukladı özlemlerimi
bırakın sualsiz parçalansın çıplak ruhuma düşen kırgınlığım
acıdığını bildiğim her uzun metrajlı düşümün kenarına koyun sesimi



...


ve yıkandığım dervişlerin düşlerinde
koştuğum uzak bir ben var
tanımadığım kadar sıradan
korktuğum kadar tanıdık
başladığım yere döndüğüm bir kuralsızlık işte
bittiği yerde sil baştan büyütüyorum kendimi...