yağmurla iç içe
boşluğu dolduracak bir ses duymak istedim
hangi sokağın köşesine dökülüyorum
yere düşen kelimeler akan su olsa
yeşeren çiçeklerin gülüşünden başka
sevinecek kim var etrafta

geceyi beraber gezdik diyen şairin yalancısıyım
gün doğumlarını özleyen duvar arkası
onun şarkısı ve ucu bulanık sardunyanın
başıma değen çaresizliği
inanıyorsan basitçe
yalnız seninim

her ağaç biraz gökyüzü ister
daha fazla güneş için eğilmeye tamam
ama büsbütün toprağa doğru
ölmek oluyor yere değmek
o zaman ne güzeldir sana bükülmek

yani
bir çaresizlik kuyusu yüzünün karşısında
kendini göremediğin garip hayaller düşünde
ağrısı olur yer çekiminin
sevgiden ağır sevgiden beter
düşündükçe aklını sonsuza iten

bir kerecik olsun yağmur aşkına
mucizeler bulmuş gibi sevineceğime yemin ederim
az ellerin doldursun kalbimin çukurunu
sonra bakışıp
yıllarca bir kusur üzerine
uzunca şarkılar söyleyebilirim.