bir güzelliği resmediyor göl
dalgındır ağaçlar sevildiğini bilmez
anlatıyor olmak üzüyor beni
lakin söylemek lazım rüzgarın bildiğini

evlerin bahçeleri vardı
esintilerle oyulmuş abideleri
eğimli sırları ve çiçekleri
kapıldıkça renklerin sürgününe
duyardık
içinden geçenleri

bir ayak basmaya gör
görmeyen kalmaz titrediğini kalbinin
ya bu sonsuz derinlik nereden geliyor
anla artık
boşlukların şarkılar söylediğini

kim kuşanırsa bomboş bir beyazlığa kaçar
her şey durduğu gibi ağıt
kımıldadıkça bulaşan sarhoşluğu yaprağın
insanın yüzü doğaya benzer
sıkıldıkça kararan bulut
arındıkça sızlayan yağmur

virane başka bir akşam
sözlerin suskunluğuna kanıp gülümseyen
bir dehşet yarası kanar alnında
alfabesi durulmuş katarlardan
ölüler dirilmek ister geceleri
duygular uzadıkça
nehirlerin gürültüsü dolar karanlığa
inanamazsın

bakıştık şiirlerle
gül güle değdi
ot ota uzadı dağ yollarında
bir serçe sürüsü arkamızda
kanatlarını çırparak geçti üstümüzden
içimizin korkusuna yükselen bir tepeden
sarılarak yuvarlandık gökyüzüne.