Sâfiyâne bir tövbe tutturup
gecenin ağıdına yağdım
Yalanlar!
eğleşmeyin sesimde...



Gam yüküdür bu
hıçkırığıdır perdesiz günahların
bir hiç kırığı gibi yapışan dilime...
Alın götürün bu serkeşi gövdemden
yalanlar yaratın hadi, hadi d/inleyin beraber
bilseniz;
ne çorak bir türküdür kendi ilminde...



Kıskıvrak perçinleyin acılarımı
niyâzımı duymayın, uymayın feryâdıma
Onlar ki; eğer’leri kamburu
keşke’leri günâhıdır..
Yağmalanmış koca bir şehrin göğsünde
yoğurup vicdanımı
uyutun ninnisiz ve sessiz...



Yüz vermeyin gözyaşlarıma
bırakın ağlayayım kuruyuncaya dek pınarlarım
bir orman yeşerir kuytusunda gözlerimin
yangınlar söner belki umûdun hançeresinde
kalkar yüzü yerden mavinin
özgürlük şarkıları söyler kendi şîvesince...



Demirleyin en yakın limana haydi
dumanı tüten gelgeç sevdalarınızı
geçsin koyu demi zemherinin
bağlayın mendillerinizi dallarına baharın
asın güneşe gözlerinizi;
kurusun içinizde biriken yağmur...



Bilirim;
ne zordur taşımak
"yaşamak" denen illeti...



Alın şimdi;
sürüp yaranıza
dağlayın beni!






Özlem Tarhan
28/nisan/2014