sâf tutamadık yan’ a yana
cenazeleri uğurlarken sıkıştı insanlığımız.
bizi ölüm ve doğum yan yana getiriyor,
gerisi yalnız yasımız.

sağ cebi hayat sol cebi ölüm
kuş konmayacak yüzümde yanan kandile.
çocukluğunu vurmuş bıçak genişliyor böğrümüzde
ah !
ölümü gördüm gözlerimde
sarıp sarmalayın beni beyaz mendile

insanı bıraktığı gibi durmayacağını biliyordu tanrı,
boşunaydı coşmamız.
hepimizin cebine cepsiz bir mendil uzattı
mendilin cebini aradığımız gündür gökyüzüne koşmamız.

bana uğurun gözlerinden bir dünya ver.
al beni böl! külümden yeniden yarat
yada dünyayı kır başımdan geçir
savur küllerimi ceylanımın düştüğü yere
ertesi gül olsun hayat.

zamanla büyüyen bir dünyaydı,
ömürden beslendi
sınır boyu duvar,
duvar ki;
ressamı meçhul kurşun izleri.

cebini arıyorum mendilin
büyüdü de çocukluğum dünyanıza sığmadı..


yüksel batu