takvimlerde olmayan ileri zamanlara denk geldin

saatlerin kurulmasında uykular çalan meczup bir şarlatan

ayrı yollara düşmüş sevdaları kutsayan ayinim

özlemin aşkta duruşunu görmezden geliyorum

kaç iklim kaç yalnızlık acıttı canımı unuttum inan

aklımın çatı katında sakladıklarım artık ölü

bir merasim gecesine düşen huysuzluğuma aşık oldun

oldun ve kurşun ağırı umuttan bir şal attın omuzlarına

ben kendinde zifiri bir yalnızlık oynayan kara masal

ve içi dışı mutsuzluk satan işportacı bir kandırmacayım

...

eksik yanlarımla büyütüyorum hayatın yalan çiçeğini

yağmurları dövdüğüm baharlarda suladım onu

bir ihanet sapkını bir dalavere düş

arkasına bakmadan hayal cinayetleri işleyen vicdanım ben

eski püskü anıları yırtıp atmışım kimsesiz hatıralara

en ufak bir hüznüm yok inan

sen inançsız ruhumun uçurum gülünü sevdin

sevdin ve güllerden nefret etmenin en doğal yolunu seçtin

kanıyorum ben irin kayıplarım bir boşluk içimde

düşünemediğim kadar yıkık gözlerimde görebileceğin dünya

yokum suskunum kırgınım kendimden başlayarak cümlesine

yitirdiğim tüm kayıpların resminde silik duruyorum

duruyorum aklını kiralamış öznelerde

kelimeler cümleler harfler rakamlar boğuyorum

ve istemsiz mutluluklar geçiyor odaların susmalarından

hiç tereddüt etmeden vuruyorum onları bir gece yarısı asabiyetiyle

artık beni anladığını anlamak istiyorum

elimde közlenmiş bir hayat en ağır celseler arası gidiyorum vedaya



...


rüzgar saatin vurmasında esiyor.......