kaldırımların piyano tuşlarına basarak
gölgemin çıplak müzikalini oynuyorum,
kentin delileri gözlerimin balkonundan
eski şiirler asıyor kirpiğimin çarmıhına

aklımın çekmecesinde okuduğum kitapların
özetlediğim halleriyle yaşıyorum hayatı
renklerin sesleriyle duyduğum düşlerim
çocukların gülüşünde çıkan gökkuşağıdır

zamanın sinema çekimi bulanıklığında
bir fügüranın anlık görüntüsü yüzüm
daha senaryosu yazılmamış filmlerde
çoktan öldürülmüş çocukluğumun rolü

Tanrı adına bölüşülmüş kutsal kentin
ağlamalardan usanmış taş duvarıyım
sakallarıma gizlenmiş Meryem’in
rahminde ki peygamber sabrıyım

ıslak hüzünler ördüğüm boşluklarda
kaç iklim, kaç düş öldürdüm bilmem
tam erik çiçeklerini öperken yağmur
eylülün sararmış resimlerine düştüm

yitik hayallerimin alfabesiyle yazdıklarım
arz günlüklerimin karla karışık yalnızlıydı,
hayatın gri tonlu öykülerinde özlediğim
hiç hatırlayamadığım suretlerin sohbetiydi

mutluluğun es geçtiği umutlara yalvarış
bardakta unutulmuş bayat çayın dökülüşüyüm
annemin yanaklarında kurumuş yaş gibi silik
bir ozanın yasak türkülerinde üşüyen halkım

aklımın neresine çiziyorsun hayatı ey Tanrım
gözlerime doldurduğun ağır insansızlık nedir böyle
kalbim ey Tanrım kalbim verdiğin gibi atmıyor artık
lanetlenmiş işte bütün inançların duyuları, ruhları
yoksa, yoksa artık öldürdün mü yaşamı ey Tanrım ..!



Bülent Aslan



İnsan acıyı bu kadar yüreğinde yaşar...Birlik ve dirlik adına merhaba yüreğine...selamlar...Müzik bile ağlıyordu...eşlik ederken...

Tanrı adına bölüşülmüş kutsal kentin
ağlamalardan usanmış taş duvarıyım
sakallarıma gizlenmiş Meryem’in
rahminde ki peygamber sabrıyım

Şarkıda çok güzel

Bir o kadar uzaklara vuruyor bu ses..



SenAY. tarafından 1/22/2016 12:20:17 AM zamanında düzenlenmiştir.