ÇOCUĞUM BEN;ADIM AAMİRA !

Çocuğum ben.
Ellerim hayata tutanamayacak kadar körpe;
Bir o kadar sıska bedenim.
Kursağımdan iki lokma huzur çalanlara selam olsun;
Feryadıma kulaklarınızı kapatığınız çocuğum ben.
Anne kokusu tadan burnunuz,
Kopan parmaklarımın kan kokusuyla yanmadı mı?
Havaya karıştı kokusu kopan parmaklarımın,
Yağmur oldu.
Başımıza yağdı lanet okurcasına;
Dam dam dam.
Benim tenimi yakan bu yağmur,
Sizide yakmaz mı birgün hüzün misali ?

Kandırdınız siz beni,
"Uçurtma yaparız" dediniz,
Ormanlarda piknik.
"Kör bir amcayı;
Karşıdan karşıya geçirirken elini tutarız,
Şeker verir bize" dediniz.
Kandırdınız beni.
Oysaki burası uçurtma uçmayanlar ülkesi,
Burası Filistin.
Uçartmanın rengine kör ettiniz mutluluğumu.
Huzurum hiçbir amcanın şekerine nail olmadı.
Hey siz kötü insanlar !
Kursağımdan iki lokma mutluluk çalanlar;
Parmaklarımı geri verin.
Uçurtma uçurmak istiyorum.
Söz veriyorum ki gölgesi düşmeyecek yüreğinize uçurtmamım,
Güneşinizi kapatmayacağım.
Koşup oynarken ayaklarım takılmayacak toprağınızın taşına.
Ağaçlarınıza çıkıp haram meyvelerinizi çalmam,
Söz veriyorum.
Bana parmaklarımı geri verin,
Uçurtma uçurtmak istiyorum uçmayanlar ülkesinde;
Filistin’de.

Çocuğum ben.
Benim adım Aamira !
Ben bir Afrikalı çocuğum;
Açlık denen köpeğin önüne yem diye atılan;
Yoksulluğun ipini bir urgan misali boynuma geçirdiğiniz,
İşte o benim.
Benim adı Aamira!
Susuzluğun tadına varan dudaklarım;
Kuru bir toprak parçasını çağrıştırır.
Dilimde acı nâralar,
Açlığımın jilet kesikleri parçalar ellerimi.

Ey benim kravatlı katilim;
Ben hiçbir insana aşık olmadım.
sıcak gecelerde buluşmadım köşe bucak babamdan korkup.
Az’a kanaat edecek kadar gücüm vardı,
Açlığın köpeğiyle savaştım.
Olmadı.
Tükendi gücüm.
Ey kravatlı katilim;
Benim adım Aamira !
Ben hiç aşık olmadım.

Neydi ki suçum?
Siz ekmeğinizi arkanızdan ağlattırırken,
Beni bir lokma ekmeğe kul eylediniz.
Günden güne eriyen bedenime bakıyorsunuz,
Lakin
Görmüyorsunuz.
Gören körsünüz siz.
Gözleriniz sizden utanıyor.
Kuru bir dalı andıran bedenimle size yalvarıyorum;
Benim adım Aamira!
Canımı yakıyor açlığın sinsi köpeği.
Ölüceksem sizin gibi öleyim;
Açlıktan ölmek gururumu parçalıyor.
Benim adım Aamira !
Sıska boynumdan çıkartamam yoksulluğun ipini.
Yardım ederseniz;
Yoksulluk bulaşan ellerimle size dua ederim.
Etmeyecekseniz de;
Olsun !
Tok(!) düşünceleriniz sağolsun.
Açlığımda göçer gider bedenim.
Kimsesiz dilime bağlarım feryadımı.
Aman sakın siz duymayın.
Feryadım sizi sağır eder.