hüznüm tek odalık ve içerden kilitli
acıya dayanıklı, yaşça büyük
uykusunda hipnoz edilmiş bir duvarın altında
hiçbir talepte bulunmadan
suluyorum köklerini
buraya kadar iyiyiz
bundan sonrası boynumu kıran efendi muhabbeti
yani yine bir kadın acılı sofrada meze olacak
ve bu küçük ayrıntı sek içen sarhoş bir cümlenin
orta yerinde yarı çıplak haliyle
gizli özne gibi duracak



hatırı sayılacak güzel masallar anlatın bana
anlatın ki hiçbir düş feragat etmesin
çocukların gül yanaklarından
ve tek.bir çeke çeke anlatın ki
güne gelen her düş
dolgulu dişlerinizin arasında
çürümeye yüz tutmadan tekrara düşüp dursun
sonra da deyin ki:
"herkes kendi çarmıhını taşımak zorunda!"
ve burayı kesmeden doğru vurgulu okuyun lütfen!
nasıl ki sıcak bir tebessüm ve soğuk bir hüzün
bir cümlenin içinde yan yana durmaya cesaret edip
uzun yol hikâyelerini birbirine katlanarak
saygı ve sabırla hiç takılmadan anlatıyorsa
o zincirleri kırmalı
yıkmalı o duvarları
o tel örgüleri
ve o karanlığı
gömüldüğü yerde bırakmalı


hüznümü sol kavşaktan çeviriyorlar
seni beklerken o efkârlı çınarın altında
unutma beni ya Hızır!
bak yine bir zamanlama hatası
bugün de birbirimizi şiirsiz ıskaladık ablası
şimdi bunu söylerken kirpiklerim bulutlu
ayağı yere takılan hüzün de
yanlış vurgulu
kayıp gitti gözlerimin çukuruna
kendini ayrıcalıklı sanan bir yığın dize bozuntusu


o kusurlu saatte yağmur bizi alttan alıp
kısırlı düşleriyle ıslatıyordu üstümüzü
çok şeyi hurdaya çevirip
yıkıp götürüyordu ortalığı sessizlik
orta sahadan defansa çekilince kanamalı harfler
sırrını oracıkta ele veriyordu yalnızlık
bu pencere de iyi kapanmamış
dumanı tüten hasretin ağır havası halaya kalkınca
bozuk ayar çeken zılgıtın iniltili sesi
dişlerimin arasında cereyan yapıyor
buradan görebiliyorum
dört dolgulu hüznümüz
ve altmış iki can taşıyan ruhumuzun
köklü sancıları var
evet burdan görebiliyorum
(bir harfin çöküşüne aldanma)
sen de ordasın


mutluluk hep dokuz aylıktı karnımızda
bir türlü doğmayı beceremeyen
dünyaya gelmemekte diretip
ana rahmimizde ısrarla tekmeyi vuruyordu
sözüm ona
her gün bir çığlığını habersiz düşürüp
içimizi yakıp kavuruyordu
yani hiç olmayacak bir hayalin peşine vermiş
ve boşu boşuna bir kadının
en kırılgan yerini işgal ediyordu


hep aynı yöne çıkan
aktarmalı hüzünlerim var
ondandır bu dağınık cümlelerim
ve ondandır yine efkârlı bir üstünlük sağlayıp arayı açarak
küçük ayaklı ünlemiyle
yirmi dört saat
fiyakalı cilasını üstüne vurup
bir göbek bağıyla karnına tutunması


mer@lgül...

sana hoş geldine geldik...
hep burda gözümün önünde ol emi:))

sevgimle kurban...

sırtımıza defalarca saplanan zehirli bir hançer gibi

sözleri zamana ve acılara bandırıp da önümüze serdin ya

ne açlık ne tokluk anlar artık bizi

her birimiz sahte görünümlü köhne kasabalarda

törpülenmeyi bekleyen kuru ağaçlar gibiyiz biraz da

biraz uykulu

az sarhoş mu hatta ne

neredeyiz biz Irmak

çocuklar nerede

insanlık nerede

belki

belki

sürgün verir kollarımız umuda doğru

yeşile doğru

maviye doğru

işte o gün biz olacağız

dimdik

ve alabildiğinde mavi üstelik...


hep şiirle Irmak,şiirle...