Karanlıktı, üşüyordum
Gecenin üryan ayazında.
Islak ve yaralıydı zifiri hüzünler
Puslu havanın gizeminde...
Acılarımın kamburu binmişken sırtıma,
Dilimde yaşamak tek bir cümleydi oysa...


D/üşüyordun usul usul
Yıldızlardan sızarak geceme.
Gelişin tırmalıyordu ıssızlığımı,
Düşlerim bir gülüşüne düşmeye gebeydi.
Elbette biterdi gece.
Şafağından bir yaprak üşüyüp titrerdi
Dudaklarında malum hece...
Erguvan bakışlı, sararmış yokluğuna
Yaprak değil, ellerim üşürdü
Sensizliğin yanık buselerinde.


Karanlıktı, düşlerimde yürüyordun.
Geceydi, aklıma düşüyordun.
Katran karası pusların etek yırtmacından
Rüzgarlar ucuşuyordu.
Ve sen yürüyordun düşlerime.
Geceme d/üşüyordun.

Aklımın içinde dolanan
Çözümsüz bilmece oluyordun.

MELTEM KINIC

Şiirime sesiye hayat veren (Gökhan Sarı) sonsuz teşekkürlerimi sunarım..