her şey bir bavul dolusu
ne gerisi var ne de ilerisi bu ömrün
aynı öpücükle ıslanmış hayat
hayallerin lisanlarından rüyalar var ediyor
kırılırken bir cam gibi ışık
boğuluyor zaman

metaforun tereddütü gidip de dönmemek
bavulu unutursan seni anacaklar
özetle sunacak kalbini tabiat
akarken, tıkanırken kanın
bir sen ibadet etmeyeceksin

terapi müziklerinde acı, ağlayış ve gözyaşı
tereddütle silecek peçete ellerini
ters doğan bebeğin laneti gibi
ansızın coşuyorlar, sarhoş edasıyla öpüşüyorlar

bir savaşın içinde hınç varsa
hiçbir hırs baltalayamaz merhamet kıvrımlarını
ihanet gıcırdatır bavulu
yüceltmez hiçbir yoksunluk sevgiyi

demiştim demekle yetinir gerçek
dürüst sandalyeye iyice yerleşirken
rüyalar büyüler yaşanmış yaraları
biter çocukların performans ödevleri
memnun olur iyiler

ağaçta duran bitki
şevkle sokulurken suyun minerallerine
güneş bitkindir artık
kör bir kurbağa saldırır imkân denen meleğe
her şey bir bavul dolusu
kimi yüzer
kimi bir çöp tenekesi yanında
kimi elde
götürür kendini
ummadığı sona