<>
Sədasız rüzgarlar,
məni də götürün.
Aşırın dağları,
Vətənə yetirin.

O yerlər mənim mi?
Hüzn var o yerdə.
Kurumuş söyüdlər,
çinarlar o yerdə.

Ot basmış yolları,
adamsız duraklar.
Keçilmir cığırlar,
içilmir bulaklar.

Göğsündən vurulmuş
dağların maralı.
Harmanlar sovrulu,
bostanlar uralı.

Obalar dağılmış,
məzarlar şumlanmış.
Gəlinlər haylanmış,
oğullar damlanmış.

Kollarda kələfcə,
gömlək qan kokuyor.
Üstünə şeh düşmür,
çiçək kan kokuyor.

Koparır tufanlar
kökündən çıkanı.
Ağızlar yumulu,
kulaklar tıkanı.

Tabaklar əkməksiz,
hamurlar gündəsiz.
Camelər allahsız,
allahlar bəndəsiz.

Alınlar düyünlü,
kırışlar uzanır.
Ömürlər kısalır,
karışlar uzanır.

Karaldır kahpelik
katığın rəngini.
Ayaklar baş edir
mütrübü,çəngini.

Çürüdür ahlakı
sürtülmüş sürtüklər.
Kokuyor insanlık,
kalkınca örtüklər.

Kızaran yüzlərdə
bozaran parıltı.
Təbəssüm yerinə
mənasız hırıltı.

Tuşlanmış barmaklar
vicdanın gözünə.
Tükürür oğullar
babalar üzünə.

Gülləri solukmuş,
göyərmiş çayırlar.
Bu yerdə insanı
ürküdüb sayırlar.

Başını bırakıb
fikrimin boşluğa.
Salıram yolunu
toprakdan daşlığa.

Koy olsun,yenə də
ağrısı mənimdir.
Yalanı mənimdir,
doğrusu mənimdir.

Oğluyum,çağırsa
dönməyə üzüm var.
Müşgülün çözməyə
aklımda çözüm var.

Usanmış bu bədən,
getməyə can çəkir.
Vətəndi,anadı,
neynəyim kan çəkir.