1-
Hissedemiyorum yaşamın dokusunu
Mahzun yalnızlığımın boynuna ateşten urganlar geçiyor
Bir anne uyurken yahut bir çocuk basarken toprağa
Hırıltıları, gıcırtıları gecenin sessizliğini bozuyor
Buzla örtülü camlardan gelen seslerle
nemli çığlıkların kıvrımında eriyorum
Dikkat kesilince anlıyorum ki
çapraz ateşle kan akıyor -yazık

13-
Gecikmiş özürlerimi anlatmaya başlıyorum utangaç cüretimle
Dizelerim imgeleri öykünüyor özensiz tuttuğum müsveddelere
Ruhum sisli serüvenlerde odlara tutunuyor biçare
Yıldızlar ardına gizlenip ipekten kabirlerde yatıyorum

9-
Çığlığımın dili yok ki olsa da anlatabilsem
Kuşların doruklarına çarpıp kanatlarını kırdığı taşlar
Eylüle hıçkırıklar eşliğinde düşer de; tunç beyinlere kazıyamam
Titreyen çocukların soluduğu ateşi
Bana da ince patikaları yazmaktan başka
Ocaklara düşen acılı bir inilti bir haykırışı anlatmaktan başka bir söz düşmez

2-
-Kor ateşlere sunulur
-Gök yırtılır tiz çığlıklarla
-Filizlenmez bahçelerde sevdalar
-Tarihe hüzün düşer atlaslara kan
-Zemheride iç çekip şafak diye öpüp başımıza koyarız

7-
Gözlerimi akışına bıraktım
Her damlası bütünleşiyor süzülüp dudağımla
Sözcüklerimi süpürüyor ecel geçitlerine
Ruhum melankoliyi gezmeye başlıyor
Köprüler kuduruyor elif miktarı uzuyor yol
Nehirler maili endamıyla köpüğünü döküyor gönlüme
Yıkandıkça zambaklar kayıyor avuçlarımdan

3-
Kirpiklerim aydınlığı buldu gecenin sisli karanlığında
Ey yoksulların neşesi ölüm! Kibirli buzul dağlarına şaşıyorum
Sen ey pervasızca hırçın dalgalara çeken
Kanımın coşkun olmasına bakmaz mısın? -Kârdayım
Zamanı sürünerek değil! Hayallerimi uçurarak yaşıyorum
Çünkü ben insanım ama
Şerefsizlerin gizli ibareli kayıtlarında
’Şairlik sabıkası’ taşıyorum.