Bir ateşti içime düşen,
Bir kıvılcımdı bu ateşi veren,
Sesim soluğum oldu,
Yangınım büyük yaram derinden.

“Sabrın bir sınırı vardır” diye hep söylerlerdi,
O sınırı geçtim,tükendim ben sevgili!
Zaten bitap düşmüş bu bedenle,
Yorma artık ne beni ne de kendini!

Sığındığım bir liman oldu gözlerin,
Öyle bir sarstı ki derin bakışın ve sözlerin,
“Tam on ikiden vurdun” derler ya,
Seninki on ikiyi bile geçti sevdiğim.

Kendimden bir parça veriyorum sana,
“Aşk” diyorlarmış bunun adına hem de!
Al o zaman sana verdiğim bu aşkı,
Düşürme sevdiğini bu ıssız derde.

Çoğu zaman adını anmaktan korktuğum,
Çoğu zaman da adını anmaktan yorulduğum,
Tek bir cümleydi nutkumu tuttuğum,
Ve adını Özgürlük koyduğum.

Derdin derdim,nefesin nefesim olsun ruhumda!
Canın can,kanın kan olsun damarımda!
Varsın dursun zaman artık kimin umurunda?
Sen hep benimle kal ömrü hayatım boyunca.
Maide Alpay