Bir defter tuttum kalbimle,
Sadece sen;
Senlerim olan şiirlerim,
Sözlerim olan senlerim..
Ve yine sen;
Delice seven,sevdiği için ölen,
Sana sen gibi yakın,sen gibi uzak...
Yine yazdım kalbimle,
Oturttum karşıma senlerimi;
Ne biri ne de bir diğeri,
Nereye baksam sen!
Peki sen hangi sen?
Seven sen mi,öldüren sen mi;
Yoksa ardında bir çift gözyaşı bırakan sen mi?
O kadar doldurdum ki "Seni" kalbimle,
Yer kalmadı başkasına.
Kalamazdı ki zaten!
Bir kere seven her halini severmiş,
Her halinin "Seni" var bende.
Silme silemem ki;
Hem hangi seni sileyim?
Bir sen gitse bin sen kalır kalbimde,
Binbir gecem gibi,
Binbir sen...
Sonra düşündüm kalbimle,
Rafa,hatta raflara kaldırmak istedim seni..
Lakin bir istisna vardı kalbimde;
Her rafımda,her raflarımda yine sen,
Sen tazelenecektin,
Senlerimle senlenip,sensiz ölecektim.
Kaldırmaya kıyamadım,
Vazgeçtim;
Sensiz senden,senli sensizlikten,
Sessizlikten...

Maide Alpay