Buluştuğumuz günü hatırlıyor musun?
Sözde dertleşiyorduk.
Ben sana,
Sen bana anlatıp durduk,
Ta ki ellerinin soğukluğunu hissedene kadar.
Ben sıcaktım,sen soğuk;
O zaman anlamıştım arkadaşlıktan öte olduğunu.

Baktım aklım karıştı,
Olur olmaz kalbime düşmeye başladın,
Dedim ki;"Tamam;kızım bu sefer gerçekten yandın"...

Kısa süreli mesafeler girince araya,
Sesini özlemeye başladım.
Seni duyamadığım,
Göremediğim her salise,
Ömrümden ömür gidiyordu sanki.

Ve kavuşma anı;
İlk öpüşmemiz!
Mesafelerin verdiği özlemle değdin dudaklarıma.
Öyle bir kayboldum ki;
Saptığım ilk yön kolların,
Konumum "Aşk",
Artık kimse tutamaz bizi.

Bu arada ne güzel şiir okuyorsun sen?
Ellerimi sıkıca tutup,
Göz bebeklerim kollarında uykuya dalana dek,
Bütün sesler bir yana,
Sen bir!
Alıştırdın,seni dinlemeye.

Sen nasıl bir şeysin?
Sana yakınken uzak olmak,
Seni sevmek,nasıl bir delilik!
Nasıl bir tutkusun benim için?
Kalbimin ritmini bulup değiştirmeyi
ya da her seferinde değiştirebilmeyi nasıl başardın?
Bunun,hatta benim tehlikeli olduğumu bile bile;
Ateşle barut misali.

Bir seferinde demiştin ya;
"Senin geçmişin de geleceğin de benim artık" diye,
Haklıydın..
Bu saatten sonra;
Ne sensiz geçen bir geçmiş düşünebiliyorum,
Ne de sensiz geçecek bir gelecek!
Seviyorum...

Maide Alpay